*kendimi hiçbir şeye ait hissetmiyorum, ben özgür müyüm? yalnız mı?
*beklenti etkisi diye bir şey duymuştum, olabileceğine inanmıştım.. Ama ne ben nede kimse benden birşey bekliyor. üzerimde bi etkisi kalmadı artık. buna sevinmeli mi?
*ne anı yaşıyorum ne yarın için uğraşıyorum sürekli geçmişe dönüp acı çekiyorum ah acınası bir haldeyim:)
*neden bu halimle kabul göremiyorum, ben bu kadarım, elimden gelen bu. neyi neden niye bu kadar zorluyorsunuz ki beni baştan yaratamazsınız vazgeçin artık bundan.
*...
*...
*...
*...
*...
*...
*...
.
.
.
*iki nokta arasında sıkışıp kalmışım ne bitirebiliyorum ne devam edebiliyorum!!!
KEPAZE
sadece içimizden gelenleri mi yazıyoruz buraya? Peki öyle olsun..."Uzak düşmüşüm, kendimden, aklım fikrimden." derken bi şarkı sözü sadece batmakla kalmıyo kazıyo da içimi bazen... Arkama bakıp hep acı mı çektim yoksa ben mi acıyı hep üstüme çektim diye düşünüyorum. Sonuç=0 Soru işaretleri hep büyüyo karşımda bi kere bile küçülmediler. Acaba insanlar beni böyle gördükleri için mi önyargıları yoksa sadece korkuları mı bana yaklaşmaya engel...Yalnızlık keşke bu kadar sert olmasaydı ya da kuyunun dibi bu kadar karanlık...Düşerken cebimdeki son kibrit çöpü de uçmuş olmalı ki ceplerimi yokladığımda bulduğum her zamanki gibi kocaman bi hiç...Şimdi söyle bana ellerimi her attığımda cebime ya da yokladığımda etrafımı karanlıkta bi el bulabilmek için, ben mi kocaman bi aptalım yoksa sadece insanlar karanlığa elini uzatmaktan bu kadar mı korkuyolar???
YanıtlaSilsana bu yüzden aşığım :) ımm yada bu nedenlerden sadece biri :)
YanıtlaSil..Kepaze...