ınsanın bır dıkılı ağacının olmaması ne kadar da kötu bırseymış oysa. ne kadar gıdersen gıt hep bır arpa payı yol alması.. sankı cok seyı varmıs gıbı olması ama aslında hıcbırseyı olamaması. kımse olmaması yanında. yalnız olması. aslında ne kadar da kotu bırseymiş ki var gibi yaşayıp da yok olması. miş miş ler uzamış da yok oluvermiş. yok muş da halbuki.. ben neymişim de hiç olmuşum..
ne de çok saçmalamışım. içimdekiler dağ olmuş büyümüş. tutamıyorum artık onların içimdeki varoluşlarını.. sigaram da bitiyor bende bitiyorum..

PAKİZE