Seni özlemek suç mu bilmiyorum. Görmediğin, duymadığın, hisseDEmediğin bir insan nasıl özlenir ki...
Sana yazdıklarımı okudum da, sen varken ruhumun tıka basa nasıl dolu olduğunu gördüm. Kilitlenmek, kilitlenmek sen, o, bu, şu tarafından değil ruhsuz kalan bedenin kendini kilitlemesi.. Çıkış yok, kaçış yok kaybolan ruhun geri dönmesi tek seçenek..Zor çok zor yeniden ulaşmak, yakalamak çok zor.
Ruh kaçınca hayallerde kayboluyormuş biliyor muydun? Beynim bomboş kaldı. Baksana yazdıklarıma duygudan, aşktan eser yok, hiçbirinin içinde bir ruh yok ama bana bıraktığı tek şey acı (eksikmiş gibi). Bazen çekilmez oluyor.Bir yerlerden kendimi atmak istiyorum belki yeniden heyecanlanırım diye (heyecanda bir duygu değil midir?) ama yapamıyorum. Canımın yanmasından korktuğumdan değil (zaten yeterince yanıyor:)) ya buda beni heyecanlandırmazsa? Ruhsuz ölmek istemiyorum. Bu her şeyi bitirmek olur. Yeniden doğmak yalan olur. İyi yanı, korkularımda kayboldu artık. Eskilere bakıyorum, yazdıklarıma,çizdiklerime hepsinin bir ruhu var. Her birinin bende bıraktığı izler var ama şimdi ne yazsam ne çizsem boş. Ölmüş gibi her şey soğuk,karanlık..
Kilitlendim! Ruhlar bedenden ayrıldığında beden kapatırmış kendini ruh nasıl kaçtıysa öylece kalırmış.Bende, öyle işte...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder