23 yaşındayım. insanlar tanıdım. az ve öz. sevdim, sevdim sandım. sevildim, sevildim sandım. kocaman hayaller kurdum, yıktım, yeniden kurdum. iyiydim, çok kötüydüm. mutluydum, mutsuzdum. vazgeçtim, koşturdum. aklımda ki, kanımda ki ne ise hep onu yaptım. ağladım,sızladım, utandım ama yaptım. yaptıklarımdan pişman olmamayı öğrendim. yaptığım en akıllıca iş buydu sanırım. şimdi hayatımda 2. kez terk ediliyorum ama mutsuz, değilim. mutlu, değilim. ben hep böyleydim böylesini sevdim. beni hep böyle sevdiler,hep böyle terk ettiler. şimdi 10 yıllık planlarım gerçekleşir umarım ve ayaklarım yerden kesilmez. aklım, fikrim karışmaz ve yanlış yapmaktan korkmazsam 33 yaşımda ki büyük aşkım bekle beni :)
Not: Nefret etmek güzel şey, çok motive edici :)
ne yazıkkı hayat ınsanların onune ıstedıklerını cıkartmıyor. ıstenılenler zaman ıcerısınde de değişiyor zaten. ne mutlu ne mutsuz. ne var ne yok. bı baskasına endekslı yasanmamalı zaten hayat.
YanıtlaSilpakizenn ;)
hayatı birine adamadan yaşıyamam sanırım. ben bunu anladım. sürekli aşık olmalıyım yoksa fazla gereksiz bi insan olurum. mesele hayatını birine adamaktan korkmamakla alakalı bence. artık eskisi kadar korkutucu gelmiyor bu durum bana sende bundan kacmaktan artık vazgecmelisin her zaman asık olacak birisi vardır:)
YanıtlaSilKepaze..